8 Şubat 2011 Salı

yokluğun

Yoklugun...
Bir anda,kafatasimi delip beynime saplanan bir kursun gibi aci verir ve duser zihnimin tam ortasina.
Aglayan bir yuzun sahnesine varmadan yuzum,iyice bak yuzume.once kaslar ve dudaklar kirisir.kirpiklerinin arasindan henuz siyrilmamis yaslar doldurur bardagin son damlasini.keskin bir sizi sarar burnunu.yanaklarin titremeye baslar.eller neye dokundugunu bilmeden,yakinlasir bosluga.tenin se ayaza sarilmis gibi olur.
Yoklugun...

Yoklugun...
Ben senden cok zaman once geldim bu sevdaya.ayak basilmamis hicbir yer birakmadim yureginde.en ucra kosesindeki tum korkularina dokundum usulca,benden korkmasin diye.oysa ne cok isterdim tum huzunlerinin bir gule donusmesini.uzgunum.
Yoklugun...

Yoklugun...
Dur gitme kalabaligimdan,yalnizligimda kal.sevdadan öte yol yok. beride durma. vazgecmedim daha,hala yanindayim umudun.buyutmez bu icimdeki cocugu.yoklugun...

Hiç yorum yok: