17 Aralık 2010 Cuma

babam...

hüznü seviyorum ben,hüzünlenmeyi...
melankolik tebessümlerim kendini bir şehrin kıyısına vuruyor.
bunca yoldan çok kısa bir an için geldim seni görmeye,
saçların,
gözlerin,
toprak kokan ellerin
yağmuru bekliyor...

anlatırsan dinlerim,
bağdaş kurar,
ellerini avuçlarıma alır,
seni öylece izlerim.
oysa bana uzattığın kupkuru bir dal
yine de tutarım
ama sen hep olduğun yerde kal...

eren ergül

Hiç yorum yok: