yeterdi bir dokunuşun ömrüme
ömrüm gitti elini üzerimde çekince...
16 Şubat 2011 Çarşamba
8 Şubat 2011 Salı
YOKLUĞUN (babama)
Yoklugun...
Bir anda,kafatasımı delip beynime saplanan bir kurşun gibi acı verir ve düşer zihnimin tam ortasına.Ağlayan bir yüzün sahnesine varmadan yüzüm,iyice bak yüzüme.önce kaşlar ve dudaklar kırışır.kirpiklerin arasından henüz sıyrılmamış yaşlar doldurur bardağın son damlasını.keskin bir sızı sarar burnunu.yanakların titremeye başlar.eller neye dokunduğunu bilmeden,yakınlaşır boşluğa.teninse ayaza sarılmış gibi olur.
Yokluğun...
Yokluğun...
Ben senden çok zaman önce geldim bu sevdaya.ayak basılmamış hiçbir yer bırakmadım yüreğinde.en ücra köşesindeki tüm korkularına dokundum usulca,benden korkmasın diye.oysa ne çok isterdim tüm hüzünlerinin bir güle dönüşmesini.üzgünüm.
Yokluğun...
Yokluğun...
Dur! gitme kalabalığımdan,yalnızlığımda kal.sevdadan öte yol yok.beride durma.vazgeçmedim daha,hala yanındayım umudun.büyütmez bu içimdeki çocuğu.
Yoklugun...
Yoklugun...
Sen kendini alıp,senden götürdüğünde,ben yalnız bıraktığın sensizliğine sarıldım.bir bir sardım yaralarını.geride bıraktığın enkazlarının tozlarını süpürdüm,tüm yıkılmış duvarlarını üst üste koyup,kırılmış kapılarını tekrar tamir ettim,belki yine içeri girmeme izin verirsin diye.bu gece,sen kendini alıp,benden gütürdüğünde,ben yalnız bıraktığın sensizliğine sarılıp, enkazlarının arasında uyudum.sabah kalkıp gördüğüm,
Yokluğun...
Yokluğun...
hani sen gittin ya,hani toprağa karışıp bir fidan gibi,bir çiçek gibi doğup dallarını bana uzattın ya... o andan itibaren gözümün önünde bir perde gibi kaldı yüzün.sanki öncesi yok,sonrası yok,gelip gitmişliğin yok.sadece küçük bir an,küçük bir anı gibi. gözümün önünde bir perde gibi yüzün,yoruldum be baba.hadi kalkta uzat ellerini,hadi kalkta uzat avuçlarında bana yüreğini.bana kalan... senden artan sevda kırıntılarınla doyurmakmış yüreğimi.
Yokluğun...
eren ergül
şubat 2011
Bir anda,kafatasımı delip beynime saplanan bir kurşun gibi acı verir ve düşer zihnimin tam ortasına.Ağlayan bir yüzün sahnesine varmadan yüzüm,iyice bak yüzüme.önce kaşlar ve dudaklar kırışır.kirpiklerin arasından henüz sıyrılmamış yaşlar doldurur bardağın son damlasını.keskin bir sızı sarar burnunu.yanakların titremeye başlar.eller neye dokunduğunu bilmeden,yakınlaşır boşluğa.teninse ayaza sarılmış gibi olur.
Yokluğun...
Yokluğun...
Ben senden çok zaman önce geldim bu sevdaya.ayak basılmamış hiçbir yer bırakmadım yüreğinde.en ücra köşesindeki tüm korkularına dokundum usulca,benden korkmasın diye.oysa ne çok isterdim tüm hüzünlerinin bir güle dönüşmesini.üzgünüm.
Yokluğun...
Yokluğun...
Dur! gitme kalabalığımdan,yalnızlığımda kal.sevdadan öte yol yok.beride durma.vazgeçmedim daha,hala yanındayım umudun.büyütmez bu içimdeki çocuğu.
Yoklugun...
Yoklugun...
Sen kendini alıp,senden götürdüğünde,ben yalnız bıraktığın sensizliğine sarıldım.bir bir sardım yaralarını.geride bıraktığın enkazlarının tozlarını süpürdüm,tüm yıkılmış duvarlarını üst üste koyup,kırılmış kapılarını tekrar tamir ettim,belki yine içeri girmeme izin verirsin diye.bu gece,sen kendini alıp,benden gütürdüğünde,ben yalnız bıraktığın sensizliğine sarılıp, enkazlarının arasında uyudum.sabah kalkıp gördüğüm,
Yokluğun...
Yokluğun...
hani sen gittin ya,hani toprağa karışıp bir fidan gibi,bir çiçek gibi doğup dallarını bana uzattın ya... o andan itibaren gözümün önünde bir perde gibi kaldı yüzün.sanki öncesi yok,sonrası yok,gelip gitmişliğin yok.sadece küçük bir an,küçük bir anı gibi. gözümün önünde bir perde gibi yüzün,yoruldum be baba.hadi kalkta uzat ellerini,hadi kalkta uzat avuçlarında bana yüreğini.bana kalan... senden artan sevda kırıntılarınla doyurmakmış yüreğimi.
Yokluğun...
eren ergül
şubat 2011
yokluğun
Yoklugun...
Bir anda,kafatasimi delip beynime saplanan bir kursun gibi aci verir ve duser zihnimin tam ortasina.
Aglayan bir yuzun sahnesine varmadan yuzum,iyice bak yuzume.once kaslar ve dudaklar kirisir.kirpiklerinin arasindan henuz siyrilmamis yaslar doldurur bardagin son damlasini.keskin bir sizi sarar burnunu.yanaklarin titremeye baslar.eller neye dokundugunu bilmeden,yakinlasir bosluga.tenin se ayaza sarilmis gibi olur.
Yoklugun...
Yoklugun...
Ben senden cok zaman once geldim bu sevdaya.ayak basilmamis hicbir yer birakmadim yureginde.en ucra kosesindeki tum korkularina dokundum usulca,benden korkmasin diye.oysa ne cok isterdim tum huzunlerinin bir gule donusmesini.uzgunum.
Yoklugun...
Yoklugun...
Dur gitme kalabaligimdan,yalnizligimda kal.sevdadan öte yol yok. beride durma. vazgecmedim daha,hala yanindayim umudun.buyutmez bu icimdeki cocugu.yoklugun...
Bir anda,kafatasimi delip beynime saplanan bir kursun gibi aci verir ve duser zihnimin tam ortasina.
Aglayan bir yuzun sahnesine varmadan yuzum,iyice bak yuzume.once kaslar ve dudaklar kirisir.kirpiklerinin arasindan henuz siyrilmamis yaslar doldurur bardagin son damlasini.keskin bir sizi sarar burnunu.yanaklarin titremeye baslar.eller neye dokundugunu bilmeden,yakinlasir bosluga.tenin se ayaza sarilmis gibi olur.
Yoklugun...
Yoklugun...
Ben senden cok zaman once geldim bu sevdaya.ayak basilmamis hicbir yer birakmadim yureginde.en ucra kosesindeki tum korkularina dokundum usulca,benden korkmasin diye.oysa ne cok isterdim tum huzunlerinin bir gule donusmesini.uzgunum.
Yoklugun...
Yoklugun...
Dur gitme kalabaligimdan,yalnizligimda kal.sevdadan öte yol yok. beride durma. vazgecmedim daha,hala yanindayim umudun.buyutmez bu icimdeki cocugu.yoklugun...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)