bir gün geldi,yüzünde gördüğüm bir ifade elimi ayağımı bağladı. kalakaldım olduğum yere. kelimeler bir bir takıldı boğazıma, dudaklarım titrek, gözlerim dolu... bağırasım geldi gırtlağımı yırtarcasına nefesimin son anına dek, başım ellerimin arasında. derin bir korku yaşayan bir çocuk gibi garip sesler çıkarıyordum : ''hepsi benim yüzümden'' diyordum. aslında kızgınlığım vardı sana içten içe büyüttüğüm. oysa hiç kin gütmedim,asla. haklıydın belki yada haksız.istediğin hep herşeyin daha iyi olmasıydı. ezilmiştin,horgörülmüştün belki,terini akıtmıştın emeğine yıllarca,kazanmıştın,kaybetmiştin,anlamıştın aslında. yaşamadan anlayamıyor insan,söylemekle olmuyor.belki daha çok başındayım hayatın ve seni şimdi daha iyi anlıyorum. ama bu beni pişman yapmıyor.yaptığım hiçbir şeyden pişman değilim sana söylediğim yalanın dışında. unutma ki beni ben yapan şey, yalan söylemek pahasına da olsa senden gizlediklerimdi. çok yalnız kaldım,hiç şikayet etmedim bundan ötürü.çok şey attım içime, ne çok şey,neleri büyütmüşüm içimde neleri.aşmak kolay olmadı bilesin. fedakarlık yaptım sorumluluklarımı bırakıp.sorumluluğumu tuttum fedakarlıklarımı unutup.bocaladım,düştüm,yuvarlandım,duygularıma ezildim ve yara bere oldu yüreğim. kalkıp koşmak istedim ama yürümek dahi zor geldi.
bir gün geldi yüzünde gördüğüm bir ifade elimi ayağımı bağladı,kalakaldım olduğum yere.durma böyle,etme.yakışmıyor bu yıkılmışlığın sana.herşey daha güzel olacak.sen kolum kanadımsın,sen güçlü olamazsan ben ayakta duramam.durma öyle, etme.sen gördüğüm en güçlü insansın...
eren ergül
27.07.2006 22:55
bu yazımı üniversiteyi bıraktığımda babamın derin üzüntüsüne tanık olduğum bir anın ardından yazdım :(
yorumlarınızı alttaki yorum kısmına yazabilirsiniz
7 yorum:
her yaralanışımızın ardından tutunduğumuz tek dal ... her yaralanışımızın ardından tutunduğumuz tek dal ailemiz en kıymetlimiz...ne vakit tökezlesek elimi tutan nezaman yanlış yapsak hiç sorgusuz affetmeye programlı en çok sevenimiz ailemiz...en çok kırdığımız ,en umursamadığımız zaman zaman ,insan sevgiden güç alırmış tüm isyanlarımız bundan kim olduğumuz önemli değil onlar için biliyorum...bizse o güçlü dalları kırmayı başaran en çok sevenleriyiz onların kırılmışlıklarıyla yüzleşene kadar...büyümek düştüğümüz toprakta fizlizlenip bir fidan olduğumuz zaman...
canım arkadaşım...
adımı yazma dedin ama...
beni anlayabildiğin için teşekkür ederim sana. buna bu günlerde o kadar çok ihtiyacım var ki...
tabi ki güzel olmuş...güzelten öte anlamlı..anlamı bir ''sevgi'' de saklı..Anlamlı çünkü bir ''baba'' için dökülmüş satırlar inci taneleri gibi...öyle ki ki sihri bozulmasın diye kelimeler en nicesinden seçilmiş,yoksa karşılğını bulamazmış da bir an kıymetinin karşılığına yetmezmiş gibi....bilip te söyleyemediklerim,yürekten hissedip te yüreğimde bıraktıkların adına erenden hatıra olsun.... emeğine sağlık....sevgiler
diyar diyar...
çok teşekkür ederim yorumun için,beni öyle mutlu ettiki satırların sanki bir şiir okumuş gibi hissettim kendimi.şuan ki tüm duygusallığımla yüreğinden geçiyorum...
okadar güzel anlatmışsın ki; bir babaya duyulan sevgi ancak bukadar duygu dolu anlatılabilir nediyebilirimki, yüreğindeki o "hissi sevgiyi" selamlıyorum canım arkadaşım saygılar..
yazdığın siirler gerçekten çok güzel kendini başka yerlerde harcama kendi bildiğinde yolda ilerle
eyvallah tuğrul abi,teşekkür ederim :)
Yorum Gönder